Ποια είναι η μυστική ζωή του κυρίου «WikiLeaks»;
Τα στούντιο Dreamworks του σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ αγόρασαν τα δικαιώματα ενός βιβλίου για τον ιδρυτή του ιστοτόπου WiliLeaks, Τζούλιαν Ασάνζ, όπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η βρετανική εφημερίδα Guardian. Συγγραφείς του βιβλίου είναι δυο δημοσιογράφοι της Guardian.
"Τα δικαιώματα του βιβλίου αγοράστηκαν από την DreamWorks", δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος της εφημερίδας, η οποία δημοσίευσε στα τέλη του περασμένου χρόνου αμερικανικά εμπιστευτικά τηλεγραφήματα που δημοσιοποίησε ο ιστότοπος Wikileaks.
Το βιβλίο των δημοσιογράφων της Guardian, Ντέιβιντ Λάι και Λιούκ Χάρντινγκ κάνει κριτική στη ζωή του Τζούλιαν Ασάνζ και περιγράφει τις διαπραγματεύσεις που έκανε ο Ασάνζ με την Guardian ενόψει της δημοσίευσης των διπλωματικών τηλεγραφημάτων.
Μετά τη δημοσίευση του βιβλίου, οι σχέσεις μεταξύ της Guardian και του Ασάνζ χειροτέρεψαν.
Τα στούντιο DreamWorks ιδρύθηκαν το 1994 από τους Στίβεν Σπίλμπεργκ, Τζέφρι Κάτζενπεργκ και Ντέιβιντ Γκέφεν.
Ποιος είναι όμως ο Τζούλιαν Ασάνζ;
Γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1971 στην Τάουνσβιλ του Κουίνσλαντ, στις βορειοανατολικές ακτές της Αυστραλίας.
Λίγο µετά τα πρώτα του γενέθλια, η µμητέρα του Κριστίν παντρεύτηκε έναν θεατρικό παραγωγό. Έκαναν συνεχώς περιοδείες και η οικογένεια άλλαζε συνεχώς τόπο διαμονής.
Όταν ο Τζούλιαν ήταν 8 ετών, η µμητέρα του εγκατέλειψε τον σύζυγό της και άρχισε να βγαίνει µε έναν µμουσικό. Απέκτησε μαζί του ακόμα έναν γιο. Η σχέση τους ήταν θυελλώδης, ο µμουσικός αποδείχθηκε βίαιος άνθρωπος, το ζευγάρι χώρισε άσχηµα, η Κριστίν φοβόταν ότι θα έχανε τον µικρό της γιο: «Τώρα πρέπει να εξαφανιστούμε», είπε µία μέρα στον Τζούλιαν. Για πέντε χρόνια, από τα 11 έως τα 16 χρόνια του Ασάνζ, ζούσαν σαν φυγάδες.
Η πρώτη επαφή του Τζούλιαν με τα κομπιούτερ έγινε τη δεκαετία του ΄80 σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών στη γειτονιά του. Λίγο αργότερα η μητέρα του, του αγόρασε ένα Commodore 64 και μόλις στα 16 του μπορούσε να «σπάει» γνωστά προγράμματα της εποχής.
Όταν απέκτησε το πρώτο του μόντεμ, ένας καινούργιος κόσμος άνοιξε μπροστά του και γρήγορα απέκτησε τη φήμη του πιτσιρικά που μπορεί να μπαίνει και στα πιο απρόσιτα δίκτυα.
Τη δεκαετία του 1980 ήταν μέλος σε μία ομάδα χάκερ με το όνομα «International Subversives».
Τη δεκαετία του 1980 ήταν μέλος σε μία ομάδα χάκερ με το όνομα «International Subversives».
Το 1991, σε ηλικία 20 ετών, δημιούργησε τους Ιnternational Subversives, μια ομάδα από χάκερ που μπαινόβγαινε με την άνεσή της στα κομπιούτερ εταιρειών και οργανισμών σε Ευρώπη και Αμερική και έφτασε στο σημείο να μπει στο δίκτυο του αμερικανικού Πενταγώνου. Αφορμή όμως για να την πατήσει στάθηκε η επίσκεψή του στο δίκτυο της καναδικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών Νortel.
Συνήθως έμπαινε νύχτα, την ώρα που τα συστήματα βρίσκονταν σε ύπνωση, αλλά τη μοιραία φορά έτυχε να είναι μέσα και ένας διαχειριστής της εταιρείας που τον «τσίμπησε» και ειδοποίησε τις Αρχές. Η η Ομοσπονδιακή Αστυνομία της Αυστραλίας, έκανε έφοδο στο σπίτι του.
Του απαγγέλθηκαν δεκάδες κατηγορίες σχετικές με το ηλεκτρονικό έγκλημα και κινδύνευε με κάθειρξη δέκα ετών. Στο τέλος όμως το δικαστήριο έκρινε ότι πίσω από τη δράση του δεν βρισκόταν τίποτε άλλο από τη φιλοπεριέργειά του και την ευχαρίστηση που του έδινε το χάκινγκ. Γλίτωσε τη φυλακή πληρώνοντας εγγύηση 2.400 δολαρίων Αυστραλίας.
Το 1993 δημιούργησε στην Αυστραλία μια από τις πρώτες εταιρείες παροχής υπηρεσιών Ιnternet και παράλληλα έφτιαχνε ελεύθερο λογισμικό, έχοντας την ακλόνητη πεποίθηση ότι όλα στο Διαδίκτυο πρέπει να είναι ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς.
Το 1995, δημιούργησε το Strobe, την πρώτο ελεύθερο port scanner ανοιχτού κώδικα.Συμμετείχε στην ανάπτυξη του PostgreSQL, ενώ βοήθησε τεχνικά τον Σούλετ Ντρέιφους στο βιβλίο Underground: Tales of Hacking, Madness and Obsession on the Electronic Frontier.
Το 1997, ήταν ανάμεσα σε αυτούς που δημιούργησαν την Rubberhose deniable encryption για το Linux κατά της κρυπτανάλυσης Rubber-hose.
Το 1999 καταχώρησε το domain leaks.org.
Μεταξύ 2003 και 2006 σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης Φυσική και Μαθηματικά, αλλά δεν κατάφερε να πάρει πτυχίο.
Με τη δημιουργία του WikiLeaks το 2006 ξεκίνησε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε σκεφτεί ως τότε: να φτιάξει ένα ηλεκτρονικό «γραμματοκιβώτιο» στο οποίο θα καταλήγουν οι διαρροές από ολόκληρο τον κόσμο.
Το 2006 ιδρύεται το WikiLeaks. Ο Ασάντζ, μέλος του 9μελούς συμβουλίου του Wikileaks, σύντομα γίνεται ένας από τους κύριους εκπροσώπους του στον Τύπο. Ενώ οι εφημερίδες τον περιγράφουν ως "διευθυντή" ή «ιδρυτή» του Wikileaks, ο ίδιος δεν αποκαλεί έτσι τον εαυτό του, αλλά λειτουργεί ως αρχισυντάκτης του, ενώ έχει δηλώσει ότι έχει την τελική απόφαση στη διαδικασία της εξέτασης των εγγράφων που υποβάλλονται στο site. Όπως και όλοι οι άλλοι που εργάζονται για το site, είναι εθελοντής, άνευ πληρωμής.
Το 2008 το WikiLeaks δημοσίευσε απόρρητα εγχειρίδια της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας και οι δικηγόροι της απαίτησαν την άμεση αφαίρεσή τους από το Ιnternet. Ο Ασάνζ απάντησε βγάζοντας περισσότερα στοιχεία και δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να υποκύψει σε οποιαδήποτε πίεση, είτε αυτή προέρχεται από ελβετικές τράπεζες είτε από Αφρικανούς ηγέτες που έχουν κατακλέψει τα ταμεία της χώρας τους.
Όταν οι δικηγόροι της τράπεζας Νorthern Rock τον απείλησαν με αγωγές για τη δημοσίευση ενός ενοχλητικού μέμο, ο Ασάνζ τους αγνόησε και στο τέλος τον παρακαλούσαν να το αποσύρει- πράγμα που δεν έκανε. «Θέλω να δημιουργήσω ένα νέο πρότυπο: την “επιστημονική δημοσιογραφία”» είχε τονίσει σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις του (στο περιοδικό «Τhe Νew Υorker»). «Όταν δημοσιεύεις μια εργασία για το DΝΑ σε ένα επιστημονικό περιοδικό είσαι υποχρεωμένος να συνυποβάλλεις όλα τα στοιχεία της έρευνάς σου. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τη δημοσιογραφία. Να έχει ως πρότυπο την απόλυτη ακαδημαϊκή διαφάνεια των επιστημονικών ερευνών».
Όταν οι δικηγόροι της τράπεζας Νorthern Rock τον απείλησαν με αγωγές για τη δημοσίευση ενός ενοχλητικού μέμο, ο Ασάνζ τους αγνόησε και στο τέλος τον παρακαλούσαν να το αποσύρει- πράγμα που δεν έκανε. «Θέλω να δημιουργήσω ένα νέο πρότυπο: την “επιστημονική δημοσιογραφία”» είχε τονίσει σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις του (στο περιοδικό «Τhe Νew Υorker»). «Όταν δημοσιεύεις μια εργασία για το DΝΑ σε ένα επιστημονικό περιοδικό είσαι υποχρεωμένος να συνυποβάλλεις όλα τα στοιχεία της έρευνάς σου. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τη δημοσιογραφία. Να έχει ως πρότυπο την απόλυτη ακαδημαϊκή διαφάνεια των επιστημονικών ερευνών».
Το 2009 του απονεμήθηκε το βραβείο Τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας, ενώ έχει βραβευθεί και από το βρετανικό περιοδικό Εconomist με το βραβείο Index on Censorship το 2008.
Το 2010 σε ψηφοφορία του Βρετανικού περιοδικού New Statesman ψηφίστηκε στο νούμερο 23 ανάμεσα στα «50 πρόσωπα που επηρεάζουν περισσότερο τον Κόσμο το 2010».
Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το βραβείο Sam Adams, από την Sam Adams Associates for Integrity in Intelligence, μια ομάδα πρώην αξιωματικών της CIA σχετικά με την ακεραιότητα και την ηθική στον τομέα της πληροφοριοδότησης.
Επίσης ψηφίστηκε από το περιοδικό Utne Reader (τεύχος Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου 2010) ως ένας από τους «25 Οραματιστές που Αλλάζουν τον Κόσμο σας», ενώ η γαλλική εφημερίδα Le Monde τον ανακήρυξε «άνδρα της χρονιάς» για το 2010.
Το 2010 υπήρξε ανάμεσα στους υποψήφιους για το πρόσωπο της χρονιάς του περιοδικού Time για το 2010. Στην διαδικτυακή ψηφοφορία του κοινού μάλιστα κατέλαβε την πρώτη θέση με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, τον Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν.
Η επιλογή από το περιοδικού όμως ήταν ο ιδρυτής του Facebook, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο οποίος στη ψηφοφορία είχε έρθει 10ος.
Το αποτέλεσμα ενόχλησε πολύ τους αναγνώστες του περιοδικού που με μαζικά μηνύματα στην ιστοσελίδα του εξέφρασαν την αντίθεσή τους, ενώ ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Ρίτσαρντ Στένγκελ, αμυνόμενος για την απόφαση του περιοδικού, εξέφρασε την άποψη πως «σε λίγα χρόνια από σήμερα, ο ιδρυτής του WikiLeaks δεν θα είναι παρά μια υποσημείωση στην Ιστορία».
Το 2011 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο Ειρήνης του Σίδνεϊ.
Τον Μάιο του 2010 του αφαιρέθηκε το Αυστραλιανό διαβατήριο. Όταν του επιστράφηκε του ανακοίνωσαν πως επρόκειτο να ακυρωθεί, καθώς ήταν φθαρμένο.
Σύμφωνα με την Wall Street Journal, το υπουργείο Άμυνας και Δικαιοσύνης των ΗΠΑ μελετά πιθανές νομικές διατάξεις για πιθανή δίωξη του λόγω κλοπής κρατικών περιουσιακών στοιχείων.
Τον Αύγουστο του 2010 ξεκίνησε έρευνα εναντίον του στη Σουηδία με την κατηγορία πως είχε βιάσει μια γυναίκα στο Ένκοπινγκ ενώ είχε παρενοχλήσει μια δεύτερη δύο μέρες αργότερα στην Στοκχόλμη.
Εντός 24 ωρών ο αρμόδιος Εισαγγελέας απέσυρε το ένταλμα σύλληψης καθώς, σύμφωνα με την απόφαση, δεν υπήρχαν λόγοι υποψίας πως είχε διαπράξει βιασμό, ενώ και ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες για βιασμό.
Οι υποστηρικτές του θεωρούσαν πως υπήρξε θύμα λασπολογίας. Η υπόθεση άνοιξε ξανά στις αρχές Σεπτεμβρίου όταν εμφανίστηκαν νέες πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση βιασμού.
Τον Οκτώβριο η Σουηδική κυβέρνηση ανακοίνωσε πως αρνήθηκε τη χορήγηση άδειας παραμονής και εργασίας στον Τζούλιαν Ασάνζ, ο οποίος είχε ζητήσει να παραμείνει στη Σουηδία για να ωφεληθεί από τους νόμους για τη προστασία του δημοσιογραφικού έργου. Οι λόγοι δεν έγιναν γνωστοί. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους εκδόθηκε νέα δικαστική εντολή για να προσαχθεί σε ανάκριση σχετικά με τις κατηγορίες βιασμού. Εναντίον του εκδόθηκε διεθνές ένταλμα σύλληψης, ενώ απορρίφτηκε προσφυγή την οποία κατέθεσε ο Ασάνζ κατά του εντάλματος, με το Σουηδικό εφετείο να θεωρεί πως «υπάρχουν λόγοι για να ζητηθεί η σύλληψή του». Μετά από αυτή την απόρριψη, ο Ασάνζ προσπάθησε να καταφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, με το δικαστήριο όμως να μην του δίνει άδεια για την άσκηση νέας έφεσης.
Παράλληλα με την υπόθεση βιασμού, μετά την δημοσίευση στις 28 Νοεμβρίου από το WikiLeaks περισσοτέρων των 251.000 διπλωματικών εγγράφων, 15.000 περίπου από τα οποία έφεραν την ένδειξη «απόρρητο» (secret), ο Γενικός Εισαγγελέας της Αυστραλιανής Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Ρόμπερτ ΜακΚλέλαντ δήλωσε στον Τύπο πως θα ξεκινούσε έρευνες για τις δραστηριότητες του Ασάντζ στο διαδίκτυο. Τόνισε επίσης πως θα προσφέρει στήριξη στις νομικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, οι οποίες ξεκίνησαν μια ποινική έρευνα που σχετίζονται με τη διαρροή των πληροφοριών μια μέρα μετά από αυτή, στις 29 Νοεμβρίου.
Ο Υφυπουργός των Εξωτερικών του Ισημερινού, Κίντο Λούκας, δήλωσε πως η χώρα του προσφέρεται να φιλοξενήσει τον Ασάνζ δίχως όρους, ώστε να συνεχίσει ελεύθερα τις δραστηριότητες του. Όμως, ο Υπουργός των Εξωτερικών της χώρας, Ρικάρντο Πατίνο, δήλωσε πως η προσφορά θα πρέπει να μελετηθεί από νομικής και διπλωματικής πλευράς πριν κατατεθεί επίσημα.
Στις 17 Δεκεμβρίου ο Ρόμπερτ ΜακΚλέλαντ εκ μέρους της Αυστραλιανής Ομοσπονδιακής Αστυνομίας δήλωσε πως το WikiLeaks δεν παραβίασε κανένα νόμο της Αυστραλίας με την δημοσίευση των 250.000 εγγράφων, ενώ η κύρια αρμοδιότητα για οποιαδήποτε έρευνα για το θέμα παραμένει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ύστερα από την έκδοση του εντάλματος από την Interpol για την υπόθεση βιασμού, o Ασάνζ παραδόθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2010 στην Αστυνομία του Λονδίνου, ύστερα από προγραμματισμένο ραντεβού.
Στον Ασάνζ αρνήθηκαν να πληρώσει εγγύηση και κρατήθηκε προφυλακισμένος στην φυλακή Wandsworth μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου. Παρά την σύλληψη του Ασάνζ το WikiLeaks συνέχισε τις αποκαλύψεις του.
Στον Ασάνζ αρνήθηκαν να πληρώσει εγγύηση και κρατήθηκε προφυλακισμένος στην φυλακή Wandsworth μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου. Παρά την σύλληψη του Ασάνζ το WikiLeaks συνέχισε τις αποκαλύψεις του.
Μετά την σύλληψη του Ασάνζ, η ομάδα χάκερ που φέρει την ονομασία «Anonymous» προχώρησαν σε μια σειρά ηλεκτρονικών επιθέσεων στο πλαίσιο της «Επιχείρησης Payback» (μίας οργανωμένης επιχείρησης επιθέσεων άρνησης εξυπηρέτησης σε διαδικτυακές τοποθεσίες που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2010), σε υποστήριξη του Ασάνζ.
Ανάμεσα σε σελίδες που δέχθηκαν επίθεση ήταν αυτή της Mastercard, της Visa, του PayPal, της εισαγγελίας της Σουηδίας, της ελβετικής τράπεζας PostFinance και άλλες.
Ανάμεσα σε σελίδες που δέχθηκαν επίθεση ήταν αυτή της Mastercard, της Visa, του PayPal, της εισαγγελίας της Σουηδίας, της ελβετικής τράπεζας PostFinance και άλλες.
Σε ανοιχτή επιστολή προς την πρωθυπουργό της Αυστραλίας Τζούλια Γκίλαρντ, η οποία είχε τις υπογραφές γνωστών προσωπικοτήτων όπως ο Αμερικανός μελετητής Νόαμ Τσόμσκι, ο γερουσιαστής των Αυστραλών Πράσινων Μπομπ Μπράουν και πολλών Αυστραλών συγγραφέων, ζητούσαν από την Γκίλανρντ να προβεί σε μια «ισχυρή δήλωση» υποστήριξης του Ασάνζ.
Παράλληλα, ο πρώην Αυστραλός πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών της Αυστραλίας Κέβιν Ραντ δήλωσε πως υπεύθυνη για τις διαρροές των εγγράφων ήταν η Αμερικανική πλευρά, ερχόμενος σε αντίθεση με τη θέση της Γκίλαρντ που είχε κατηγορήσει προηγουμένως τον Ασάνζ.
Σε όλη τη χώρα διοργανώθηκαν διαδηλώσεις προς υποστήρηξη του Ασάνζ και της ιστοσελίδας Wikileaks.
Παράλληλα, ο πρώην Αυστραλός πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών της Αυστραλίας Κέβιν Ραντ δήλωσε πως υπεύθυνη για τις διαρροές των εγγράφων ήταν η Αμερικανική πλευρά, ερχόμενος σε αντίθεση με τη θέση της Γκίλαρντ που είχε κατηγορήσει προηγουμένως τον Ασάνζ.
Σε όλη τη χώρα διοργανώθηκαν διαδηλώσεις προς υποστήρηξη του Ασάνζ και της ιστοσελίδας Wikileaks.
Στις 14 Δεκεμβρίου εγκρίθηκε απόφαση αποφυλάκισης υπό όρους, με την εγγύηση να ορίζεται σε £240.000.
Δεν αφέθηκε όμως αμέσως ελεύθερος, καθώς εκκρεμούσε η προσφυγή κατά της απόφασης που είχε το δικαίωμα να καταθέσει η σουηδική εισαγγελία.
Στις 16 Δεκεμβρίου το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας επικύρωσε την απόφαση να αφεθεί ελεύθερος με την καταβολή εγγύησης και περιοριστικούς όρους, απορρίπτοντας την έφεση.
Δεν αφέθηκε όμως αμέσως ελεύθερος, καθώς εκκρεμούσε η προσφυγή κατά της απόφασης που είχε το δικαίωμα να καταθέσει η σουηδική εισαγγελία.
Στις 16 Δεκεμβρίου το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας επικύρωσε την απόφαση να αφεθεί ελεύθερος με την καταβολή εγγύησης και περιοριστικούς όρους, απορρίπτοντας την έφεση.
Η ακροαματική διαδικασία για την έκδοση του ορίστηκε για τις 7 με 8 Φεβρουαρίου 2011.
Στις 7 Φεβρουαρίου η ομάδα υπεράσπισης του Ασάνζ υποστήριξε πως δεν μπορεί να έχει μια δίκαιη δίκη στη Σουηδία, καθώς οι εν λόγω υποθέσεις εκδικάζονται στα κρυφά χωρίς καμία διαφάνεια, ενώ εξέφρασαν φόβους για μια πιθανή μετέπειτα έκδοσή του στις ΗΠΑ.
Την ίδια στιγμή, αρχεία σχετικά με την υπόθεση διέρρευσαν στο διαδίκτυο, ενώ ο Ασάνζ σύμφωνα με την εφημερίδα The Independent σκέφτεται να κινηθεί νομικά ενάντια στη Guardian για συκοφαντική δυσφήμηση σε βιβλίο που εξέδωσε η δεύτερη, ενώ παρόμοιο βιβλίο κυκλοφόρησε και η αμερικανική Νew Υork Τimes.
Στις 24 Φεβρουαρίου το δικαστήριο ανακοίνωσε την απόφασή του σύμφωνα με την οποία ο Ασάνζ θα εκδοθεί στην Σουηδία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου